Interview met Helen Vreeswijk

Een auteur die me altijd bij zal blijven is Helen Vreeswijk (1961-2016). Ze overleed in 2016 ten gevolge van kanker. Ik zal vandaag het interview die ik met haar live had gehouden in haar huis op 12 september 2013 aan jullie tonen. Lezen jullie mee??

 

Ze debuteerde in 2001 met het boek Het geheim van Brute Han. In 2005 verscheen haar boek Loverboys( boek uit de reality reeks). Daarna volgden nog een aantal boeken in de reality reeks onder andere: De stalker, overdosis, chatroom en niet te vergeten Eerwraak. Intussen gingen van haar boeken al honderdduizend exemplaren over de toonbank. Ze heeft inmiddels al 14 boeken op haar naam staan. Volgend jaar verschijnt De Kick. Ze heeft dan 15 boeken op haar naam staan. Ze is erg populair onder jongeren. Ze heeft zo’n 32 jaar bij de recherche gewerkt. We hebben het over Helen Vreeswijk.  

 

Kun je iets vertellen over je werk bij de recherche?

Binnen de recherche zijn er veel verschillende specialismen. Wat er leuk is aan het hebben van een specialisme is dat je alle ins and outs weet over dat specifieke gebied. Wat minder is, is dat het vak wordt uitgehold. Er zijn niet veel vrouwen bij de recherche werkzaam. In 2010  ben ik gestopt met mijn werk. Ik bracht meer tijd door met mijn collega’s dan met haar familie. Ik ben weggegaan bij de recherche omdat ik met één been in het recherchevak stond en met het andere in het vak van schrijfster. Ik vond dit not-fair tegenover mijn collega’s. Toen er een reorganisatie kwam bij de recherche is aan mij gevraagd wat ik wilde. Haar kinderen hebben inspraak gekregen in deze beslissing. Uiteindelijk hebben we besloten dat het tijd was om uit het vak te stappen. Ik werkte veel aan TGO-onderzoeken. TGO staat voor Team Groot Onderzoek. Er worden dan mensen uit verschillende divisies bij elkaar in een team geplaatst. Samen voeren ze het onderzoek uit.

 

Wat wilde je vroeger worden?

Op mijn 17de ben ik gestart met werken in een gevangenis. Ik miste sensatie en wilde bij de politie gaan werken. Mijn ouders waren hier niet blij mee. Ik heb gewerkt bij de vingerafdrukkendienst, explosievendienst, het breder recherchewerk en later heb ik me gespecialiseerd. Ik ben nooit een meisjesmeisje geweest. Ik hield als kind al van het klimmen in bomen en deed aan vechtsporten. Ook binnen de recherche krijg je te maken met vechtsport want je moet je mannetje kunnen staan. Zo ben ik bijvoorbeeld eens een wapen op mijn hoofd gekregen, en ook heb ik jonge kinderen met wapens aangehouden. Als tijdens een verhoor met een verdachte, de verdachte zijn of haar mond houd kan de politie weinig doen. Een verdachte heeft namelijk het recht om te zwijgen. Hij hoeft niet mee te werken. De meeste verdachten zeggen toch wel wat. Vaak wordt er op een verdachte ingespeeld, hij wordt getriggerd.

Wat is de zwaarste zaak die je ooit hebt meegemaakt?

Dit is een zaak van een seriemoordenaar. Hij heeft 5 of 6 vrouwen vermoord. Hij had een van zijn slachtoffers in de berm gedumpt. Hij had hierbij een fout gemaakt. Een van de wielen van zijn auto was een thuisbrengertje. Deze had hij moeten verwisselen, maar dit had hij niet gedaan. Het wiel leidde de politie naar de verdachte. De politie heeft toen een inval gedaan in zijn huis, dit bleek zijn oude huis te zijn. Maar in dit huis trof de politie één van zijn slachtoffers aan. Uiteindelijk hebben ze de verdachte kunnen inrekenen. De politie moet het vaak hebben van fouten die daders maken. Hierbij moet je denken aan het afscheuren van tape, het uitspuwen van kauwgom of het weggooien van handschoenen. Dit levert allemaal bewijs op en op dit bewijs wordt vaak DNA aangetroffen van de dader. Telefoongegevens zijn voor de politie op te vragen. De politie kan veel met deze gegevens. Zo  kunnen ze om een telefoonlocatie te peilen, gebruik maken van geheime sms’en. Dit kan overigens alleen als het toestel aan is. Zodra hij uit staat kan dit niet. De politie heeft vele methoden om op te sporen. Denk bijvoorbeeld aan arrestatieteams, opsporingsteams of de technische recherche. Mannen mogen alleen mannen fouilleren, vrouwen mogen zowel mannen als vrouwen fouilleren. Er wordt niet altijd gebruik gemaakt van opnames. Kleinere zaken niet maar wel bij zware vergrijpen en altijd als er minderjarigen bij betrokken zijn. Ik heb zo’n 32 jaar voor de politie gewerkt.

Waarom ben je begonnen met schrijven?

De reden dat ik begonnen ben met schrijven is dat ik een aflaatklep wilde hebben. Het eerste dat ik schreef was een verhaal voor een kinderblad. Dit werd goed ontvangen en het schrijven beviel mij goed. Ik heb een literatuurcursus gevolgd en hiervoor een eindstuk geschreven. Ik heb mij werk  naar verschillende uitgevers gestuurd. Ik ben meer dan tien keer afgewezen. Deze uitgevers willen mij nu graag als schrijfster verbonden hebben aan hun uitgeverij. Hierover ben ik duidelijk toen wilden jullie mij niet hebben, dus nu wil ik jullie niet hebben. Uitgevers krijgen zo’n 1000 manuscripten binnen. Ze lezen vaak de eerste drie á vier hoofdstukken. Je moet er voor zorgen dat het begin pakkend en spannend is.

 

Welke boek van jezelf vind het leuks?

Dit is moeilijk te bepalen. Ieder boek is uniek. Eerwraak is voor mij een zeer boeiend onderwerp. Een leuk feit is dat de hoofdpersoon van zwijgplicht is gebaseerd op mijn schoonmoeder.

Hoe ziet je dag er uit?

Tot 12 uur doet ik het huishouden, mijn administratie en beantwoord ik fanmail. Er komt een hoop fanmail binnen via Facebook. Ik beantwoord alle fanmail die ik krijg. Hierna ga ik lunchen, vervolgens schrijf ik tot 5 uur, om half 6, kook ik en na het eten schrijf ik tot ongeveer 9 uur. Als ik  geen zin meer heb in televisie of in films kijken dan schrijf ik door.  Wanneer ik van huis ben voor het geven van lezingen aan leerlingen of interviews, schrijft ik ’s avonds in mijn hotelkamer. Ik mis de interactie met collega’s, zoals ik deze had bij de recherche.

Over the edge:

Ik heb samen met Brakkers, Over the edge geschreven. Hij nam de misdaad voor zijn rekening en ik de opsporing. Het boek gaat over een serieverkrachter. Ik heb Brakkers veel aanwijzingen gegeven over hoe de misdaad eruit moest zien (het praktische deel van de misdaad). Het verdacht verhoor hebben we 1 op 1 gedaan in een Van der Valk-hotel. De hoofdpersoon uit Promille is gebaseerd op iemand uit mijn omgeving. In de laatste zin van dit boek heb

Ik geschreven dat de hoofdpersoon haar leven weer heeft opgepakt en terug naar school gaat. De persoon op wie ik dit gebaseerd heb heeft veel aan het boek gehad. zij geeft nu voorlichting en is zelf met een studie gestart. Deze dame gebruikte kauwgom om de alcoholgeur te verdoezelen, zorgde voor afstand. Ook had ze altijd een flesje water bij haar. Later bleek dat dit geen water was, maar Wodka. Wanneer ze dronken was verbleef ze bij vriendinnen. Deze ouders keurde het goed dat ze dronken was omdat dat toch moet kunnen. Uiteindelijk kreeg ze een delirium en belandde ze in het ziekenhuis. Ze heeft alles opgebiecht en wilde uiteindelijk in een kliniek worden opgenomen. Maar deze klinieken hebben een wachttijd. Ze moest wachten en in die tijd verbleef ze thuis. Haar moeder kocht alcohol voor haar, om ervoor te zorgen dat ze niet buiten de deur hoefde te drinken. Ze deed alles wat ze maar kon om aan alcohol te komen. De slachtoffers in dit soort zaken worden alsmaar jonger. Ik kan niet goed stilzitten en doe tussen het schrijven door veel andere dingen.

Hoe heb je je studententijd ervaren?

Erg leuk. Ik had een leuke groep vrienden. Ik heb dyslexie dus studeren ging mij niet makkelijk af. Ik besteedde hier veel tijd aan. Mijn vrienden gingen vaker uit.

Wie zijn jouw favoriete schrijvers?

John Harris, John Grisham en Saskia Noort.  Een nadeel van sommige misdaadromans is toch wel dat ik vaak het einde wel weet te voorspellen en dat is minder leuk. Ook merkt ik vaak dat bepaalde feiten niet kloppen.

 

Waar haal je inspiratie vandaan voor je boeken?

Uit mijn recherchewerk maar ook uit de mensen om mij heen. Zoals bijvoorbeeld Promille. Iedereen heeft zijn motieven voor de manier waarop hij of zij handelt. Je moet niet gelijk je oordeel klaar hebben en de mensen veroordelen. Leugens is meer een psychologisch boek. De zoon in het boek kopieert gedrag ongeacht of hij dit wil of niet. Bij daders is vaak het geval dat ze al geschreeuwd hebben om hulp. Omstanders merken alleen de signalen niet op. Soms is er ook sympathie voor de dader. Hij handelt en voor hem is daar een reden voor. Bekijk ook eens de andere kant van het verhaal, waarom doet hij dit eigenlijk. Dingen zijn soms niet zoals ze op het eerste gezicht lijken. Bijvoorbeeld eerwraak. Dit komt voort uit de persoon zelf, niet uit het geloof. Veel mensen weten dit niet. Ik wil mensen duidelijk maken dat ze niet te snel moeten oordelen. Daarom laat ik ook de zaken zien vanuit het perspectief van de dader. Mensen moeten leren door te vragen, de discussie aan te gaan. Ik schrijft voor 15-jarigen omdat ik veel van deze groep binnen heb zien komen.

 

Over haar boek loverboys:

Ik heb contact gehad met een meisje dat naar aanleiding van het lezen van Loverboys tot de conclusie is gekomen dat haar vriend een loverboy is. Ik wil onderwerpen bespreekbaar maken. Vaak zijn er lezers die willen dat hun verhaal in een boek wordt  opgenomen.

Meerder boeken per jaar?

Ik geef 1 boek per jaar uit. Dit jaar heb ik er 2 op de planning staan. Dit blijkt te veel te zijn. Het is gewoon niet haalbaar om 2 boeken in een jaar te schrijven. Het volgende boek dat uitkomt is De kick. Het gaat over het verslaafd zijn aan een kick. Hiervoor moet ik nog zo’n 10 hoofdstukken schrijven.

 

Kun je rondkomen van het schrijven alleen of zijn er nevenactiviteiten die je moet doen om brood op de plank te krijgen?

Ik geef wekelijks interviews en doe veel lezingen. Dit is een onderdeel van het schrijver zijn. Als ik lezingen geef, vertelt ik over mijn boeken maar ook over hoe mijn werk bij de recherche was. Daarbij doet ik vaak ook CSI spelletjes met kinderen. Gebruik maken van pr heeft invloed op de verkoopcijfers van boeken.

Hobby’s?

Mijn hobby’s zijn mijn papegaaien en het kijken van films.

Welke genre films?

Ik  houd van alle genres behalve oorlogsfilms en psychologische horrorfilms zoals Saw.

Wat doe je over tien jaar?

Precies hetzelfde als nu, allicht wat rustiger aan. Misschien het hebben van een nieuwe hobby en meer tijd aan mijn hobby’s besteden.

Heb je een relatie(kinderen)?

Op mijn 15^de ontmoette ik mijn. Op mijn negentiende zijn ze gaan samenwonen. Toen ik zwanger was van mijn eerste kindje zijn mijn man en ik getrouwd. Ik heb twee dochters.

Gelovig?

Nee. maar ik geloof niet in toeval Het lot bestaat, dingen moeten nu eenmaal zo zijn.

Bijlgelovig?

Nee

Je gaat nooit de deur uit zonder……?

Zonder mijn mobiele telefoon. Ik wil altijd bereikbaar, gewoon voor het geval er iets gebeurt. Dit is een van de dingen die voortvloeit uit mijn recherchewerk.

Heb je tips voor aankomende schrijvers?

Stuur je manuscript naar meerdere uitgevers tegelijk maar hou het origineel voor jezelf. De eerste tien hoofdstukken sturen is het makkelijkst. Pas je stijl niet aan omdat anderen dit nodig vinden. Het kan zo zijn dat zij op of aanmerkingen hebben, maar blijf altijd jezelf. Geef niet op en toon doorzettingsvermogen. Zie het als hobby, raak niet gefrustreerd als het niet gelijk lukt. Je kan ook je manuscript naar Belgische uitgevers sturen. Voordeel hiervan is dat je dan gelijk internationaal bezig bent. Je familie zijn geen goede critici. PR is belangrijk.  Als je schrijft is het vooral van belang dat je fantasie hebt. Wel moet je kennis van zaken hebben over het schrijven. En natuurlijk doorzettingsvermogen. Dat is echt belangrijk. In het begin ga je veel worden afgewezen. Als je doorzet kom je er uiteindelijk wel. J.K. Rowling is ook heel veel afgewezen. Veel schrijvers kunnen nu eenmaal niet rondkomen van het schrijven zelf. Om succesvol te worden moet je interessant zijn en iets unieks hebben. Iets dat anders is dan wat anderen hebben. Blijf creatief.

Kenden jullie haar? Ik was zelf een hele grote fan van haar. 

Nog meer interviews: 

Het interview met auteur en historicus Perry Pierik lees je hier.

Het interview met auteur Jacqueline Zirkzee lees je hier.