Recensie: Ellie Lust mijn jaren bij de politie

Ellie Lust kennen we allemaal wel, de tv-persoonlijkheid. Ik zag haar als eerst op Opsporings Verzocht. Ze had iets aparts wat anderen niet hadden: stoerheid. Ik was gewoon fan van haar geworden. Daarna verscheen ze nog vaker in programma’s. Ik was echt hierdoor een nog groter fan van haar geworden. Toen haar boek verscheen bij Ambo Anthos moest ik hem hebben. Vandaag gaan we haar boek reviewen. Lezen jullie mee??

 

Het boek geeft een inkijkje in het leven Ellie Lust zowel op persoonlijk als carrièrevlak. Het verhaal is boeiend. Ze vertelt op een prettige manier over haar belangrijke leven. Ik had zo de indruk dat Ellie’s familie ook bij de politie zou zitten en dat ze hierdoor een carrière bij de politie ambieerde.  In haar boek vertelt ze dat ze niet uit een politiefamilie komt. Alleen rechtvaardigheidsgevoel hadden ze wel allemaal. Ze vertelt dat de opleiding pittig was.

Diverse operaties worden toegelicht in het boek. Operatie Marisol vond ik erg leuk om te lezen. Op sommige momenten dacht ik dat is cool, daarmee doel ik op haar werk en motorrijopleiding. Je leert veel dingen van dit boek. Zo vertelt ze dat Dina Sanson de eerste vrouwelijke politieagente van Nederland was. Wauw wat een ontdekkingen deed ik door dit boek. Iets wat me al bekend was en dat overal gebeurt is vrouwonvriendelijkheid op het werkvloer. Bij de politie zaten de vrouwen ook achter een typmachine of brachten koffie rond. Als feministe word ik hier super boos over. Gelukkig pakt Ellie vrouwonvriendelijkheid goed aan. Ze is een vrouw met pit dat werd me op t.v. wel erg duidelijk ook in haar boek.

“Als ik niet Ellie maar Eddie had geheten was het een stuk makkelijker geweest.”

Gelijk heeft ze met deze quote.

“Dat er gekeken werd hoe ik eruit zag ik mijn leren broek, nam ik op de koop toe. Maar de minachting die veel mannen toonden stuitte me tegen de borst. Jan, een brigadier die altijd een goor sjekkie aan zijn lippen had hangen, was vaak negatief over vrouwen bij de politie.

‘Vrouwen,’zei hij een keer ‘moeten lekker thuisblijven, koken en de was doen.’

 

Ze staat meteen haar mannetje en zegt: Als jij nog een keer lullige opmerking over vrouwen bij de politie maakt in mijn bijzijn, dan heb je een klacht aan je kont hangen.’

Hij zei niets, maar knipperde met zijn ogen, waaruit ik kon opmaken dat hij het begrepen had. Daarna hield hij zijn mond over vrouwen in ieder geval waar ik bij was. Ik dacht dat hij het stiekem nog wel kon waarderen ook.

Wat een fijn boek. Ze schrijft heel erg leuk. Je leert Ellie beter kennen. Een meeslepend schrijfstijl heeft ze ook. Het is openhartig en een eerlijk betoog. Zeker een aanrader voor iedereen.

Verkrijgbaar bij Ambo Anthos.