Recensie: Zelfs als we zwijgen

Bij Uitgeverij Harper Collins verscheen het boek Zelfs als we zwijgen van Marieke Nijkamp. Vandaag gaan we dit boek reviewen. Lezen jullie mee??

Cover:

Wat een mysterieuze cover is dit. Een hele mooie cover ook. Je ziet maskers in verschillende vormen voorbij komen. De cover zelf heeft een zwarte achtergrond. De titel van het boek en de naam van de auteur koppen in het rood.

Het verhaal:

Vijf vrienden komen nog één keer samen in een verlaten hut in de bergen voordat iedereen zijn eigen weg zal gaan. Het wordt een weekend om afscheid te nemen, van elkaar en van het spel dat ze de afgelopen drie jaar hebben gespeeld. Maar echt ontspannen wordt het niet, want iedereen heeft zo zijn eigen demonen om tegen te vechten, en allemaal dragen ze hun eigen geheim met zich mee.

Finn vertrouwt niemand meer sinds hij op straat is aangevallen, en zeker Liva niet, die niets deed en toekeek. Maddy treurt om de sportcarrière die ze na een ongeluk heeft moeten opgeven. Carter gaat gebukt onder het gewicht van de loodzware verwachtingen van zijn familie. En Ever? Ever wil dat ze tegen elke prijs doorspelen, tot het spel zich onverwacht tegen hen keert en het een dodelijke wending krijgt…

Onze mening:

Bij de eerste paar woorden wordt het algauw duidelijk dat dit een goed boek is.  Des te verder je las des te interessanter het boek werk. Bovendien was het verhaal spannend geschreven. Het was zo spannend dat je niet meer kon stoppen met lezen. Wat een spannend boek. Sommige passages waren ook erg grappig. Zoals deze waar we even dubbel van lagen:

“’Massamoordenaars, verdwijningen. Vreemdsoortige muziek die opklinkt naar de scaduwen. Het laatste wat de slachtoffers van de moordenaar hoorden voordat hij ze omlegde was het wijsje van een speeldoos.’Grijzend kijkt hij omhoog naar de berg.’Er gaan mensen dood op deze berg, Finn’

’Je klinkt veel te enthousiast. Trouwens, as die mensen zijn doogegaan, hoe wist iemand dan dat dat speeldoosje het laate was wat e hoorden?

‘Zou het niet te gek zijn om de hele nacht door te spelen en dan echte spoken tegen te komen?’

‘Eh…. ‘ Dit is precies de reden waarom Fatima, mijn therapeut, zegt dat witte mensen doodgaan in huizen waar het spookt: gevaar zien we totaal niet aankomen. ‘

‘Wat is je gevoel voor avontuur?’

Ik rol met mijn ogen. ‘Waar is jouw gevoel voor zelfbehoud?’

‘Kom op, zeg. Je denkttoch niet dat er echt iets gaat gebeuren?’

Onder mijn kruk schiet een steentje weg en ikmoet even mijn houding bijstellen. ‘Nee ik denk niet dat iemand echt in spoken gelooft. Zelfs niets nerds zoals jij, die de bibiliotheek afstropen naar plaatselijke spookverhalen.’

318 bladzijdes telt dit boek. Voor je het weet heb je hem binnen no-time verslonden. De auteur heeft een prachtwerk neergezet. Werkelijk alles klopt aan dit boek: het verhaal, de dialogen, schrijfstijl enz.

Diversiteit:

Het boek motiveert je om verder te lezen. Wij konden niet meer stoppen met lezen. We moesten en zouden het hele boek achter elkaar verslinden. Het was al goed gelukt binnen een paar uur was hij uit. Wij kunnen alleen maar zeggen dat dit een perfecte boek is. Wat ons lastig lijkt is om een boek te schrijven met diverse hoofdpersonen erin te verwerken en een goed verhaal te schrijven. Alles werd goed uitgewerkt. Wat we ook fijn vonden is dat dit boek blikt op identiteit (transgender). Wat een meeslepende schrijfstijl heeft de auteur. Dit boek krijgt vijf sterren. Zeker een aanrader voor iedereen.

#samenwerking lees disclaimer